สัมโมทนียกถา

บทที่ ๗๐
สว่างมา สว่างไป
             

               พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลในโลกมี ๔ ประเภท¹ คือ บุคคลที่สว่างมาสว่างไป สว่างมา มีดไป มีดมามืดไป มีดมาสว่างไป

               ในบุคคลทั้ง ๔ ประเภทนี้ บุคคลที่สว่างมา สว่างไปเป็นเลิศ

                บุคคลที่สว่างมา สว่างไป เป็นอย่างไร

                 พระบรมศาสดาตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายว่า เมื่อใดเทวดาจะต้องจุติ² เทวดาทั้งหลายต่างพากันมาอวยพรว่า ขอให้ท่านไปสู่สุคติ ครั้นไปสู่สุคติแล้วขอให้ได้ลาภ ครั้นได้ลาภแล้วขอให้ดำรงตนอยู่ด้วยดี

                ภิกษุรูปหนึ่งกราบทูลถามว่า อะไรเป็นสุคติ อะไรเป็นลาภ และอะไรเป็นการดำรงตนอยู่ด้วยดีของเทวดา

                 พระบรมศาสดาตรัสตอบว่า การได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นสุคติของเทวดา การมีศรัทธาในพระธรรมวินัยเป็นลาภ การมีศรัทธามั่นคงไม่คลอนแคลนตลอดชีวิต เป็นการดำรงตนอยู่ด้วยดี

                  ท่านทานบดีทั้งหลาย เทวดาเหล่าใดได้เกิดเป็นมนุษย์ มีศรัทธาในพระธรรมวินัย และมีศรัทธาที่มั่นคงไม่คลอนแคลน ย่อมได้กลับไปสู่ความเป็นสหายของเทวดาอีก

                   บุคคลเช่นนี้จึงได้ชื่อว่า เป็นผู้สว่างมา สว่างไป

 

¹ตมสูตร มก. ๓๕/๒๔๖, มจ. ๒๐/๑๒๙
²จวมานสูตร มก. ๔๕/๕๐, มจ. ๒๕/๔๔๗